رباعی

بازهم ز دستتان چون همیشه دلخورم آه دست ِ خالی ام آه سینه‌ی پُرمگرچه سرخرویی‌ام ازکتاب سیلی‌استخوب گول می‌خورند مردم از تظاهرمکم بگو که سنگینی اند مردمان چه رنگی اندفکر کن که منهم از جنس ِ چوب و آهنم☆قد نمی‌کشد تا توهم خیال منمانده نقش مبهمی از تو در تصورمجاده سنگلاخ و من مانده‌ام که‌راه رابا کدام پای شوق عاشقانه بسپرم( جلیل واقع طلب) بخوانید, ...ادامه مطلب