رباعی هاوغزل های جلیل واقع طلب،نگین شهرباران

ازمن،یک عکس هم به اصرارکشید

بعدازآن هم درآتش انداخت مرا

من دودشدم،نشست سیگارکشید

☀

تنگ است دلم،جان ِتوتنگ است دلم

دیوانه ی صورتی قشنگ است دلم

انگشت بزن به ماشه ، شلیکم کن

مانندِ فشنگ ،درتفنگ است دلم

☀

باخشم ، نگاه کردی و دم نزدم

حرف ازاینکه به پات هستم نزدم

محضِ چه به سنگسارمن دل بستی؟

من سنگِ تورابه سینه ام کم نزدم

☀

چون آینه ،از آه مکدّر شده ام

بی توغزلی، تاثرآور شده ام

وقتی تو بهارفصل هایم نشدی

پرپرشده ام،جان ِتوپرپرشده ام